Een Leidse Kleermakerswerkplaats in 1626
Geschiedenis gaat over echte mensen, en dichter bij een persoon dan hun kleding kun je bijna niet komen. Het is alledaagse en zintuiglijk, waardoor je er een breed publiek mee kunt raken. Bovendien is kleding doorvlochten met allerlei sociale thema’s, waaronder politiek, economie, technologie, gendernormen, cultuur en religie. Daarom ben ik al heel lang geïnteresseerd in historische kleding. Toen ik mijn kennis over 17de-eeuwse kleding wilde uitbreiden, ging ik langs bij Leids kledinghistorica Geeske Kruseman, en dit leidde al snel tot een samenwerking waarin ik aansloot bij de door Geeske bedachte tentoonstelling: Een Leidse Kleermakerswerkplaats in 1626.
Wat?
Textieltentoonstelling in het Leids Wevershuis
Rol?
Co-gastconservator
Waneer?
2020-2023
Wat de tentoonstelling onderscheidde van veel andere textielinstallaties was dat je alles aan mocht raken en zelfs kledingstukken mocht passen. Het ging namelijk om replica’s van “net echte kleding van net echte mensen”. Ook hadden we kunstwerken gecureerd waarin “normale” kleding uit dit tijdperk werd vertoond. Dit kwam wel vaker voor, zoals in het portret van Aletta Hanemans door Frans Hals en in IJsvermaak van Hendrick Avercamp. Alleen hebben veel mensen niet door dat deze werken zulke normale kleding vertonen.
-
![]()
Van arbeider tot dame op stand
-
![]()
Tot in de kleinste details
-
![]()
Wambuis en kiel om zelf te passen
-
![]()
De kleermaker
-
![]()
Publicatie en gastenboek
-
![]()
Ons pronkstuk: het vliegerkostum
-
![]()
Accessoires die er toe doen
-
![]()
Van ondergoed tot overkleding
-
![]()
Verkleedzolder voor onze kleine bezoekers
“Nét echte kleding van nét echte mensen”
We maakten rondleidingen waarin we bezoekers op een nieuwe manier naar deze werken leerden kijken, maar waarin ze ook kleren konden aanraken en bekijken hoe ze werden gemaakt. Met deze insteek maakten we ook een rondleiding gericht op blinde en slechtziende mensen, omdat de focus niet alleen op beeld maar ook op gevoel en tastzin lag.
De tentoonstelling en de rondleidingen waren zowel op papier als in de werkelijkheid een groot succes. Binnen een half jaar trokken we tweemaal het jaargemiddelde bezoekers van het museum aan. Maar het mooiste was het sociale aspect: het museum werd een soort hub voor gelijkgestemden en textielliefhebbers. Dat is altijd één van mijn primaire doelen: mensen verbinden.